Şu düşünce denilen şey ilginç olduğu kadar önemlidir de insan hayatı için. İnsanın yaptıklarının ve yapacaklarının kaynağıdır. Her şey ona göre gelişmiştir ve onun istediği doğrultuda gerçekleşir. İnsanın aklına öylesine bir yerleşir ki ne kadar zorlasan da değiştiremezsin onu. Belki bilirsin o düşüncenin sana zarar getireceğini ama ondan kurtulmak nafile. Öyle düşünceler gelişir ki beyinde öylesine üretken, öylesine yapıcı. Bir de karşıtı vardır ki; insanı yok eder, bitirir, kendini yedirtir. Düşünce nasıl oluşur diye düşündüğümüzde bile bir düşünce ürettiğimizin farkına varıyoruz. Düşünce bazen biz istemesek bile kendiliğinden oluşabildiği gibi biz istediğimizde de onu üretebiliyoruz. Ürettiğimiz düşünceler bizim yaşadıklarımız, hayata bakışımız ve olaylara kattığımız anlamlara göre değişmektedir. Bu düşünceler ışığında bedenimizi hareket ettiriyor ve davranışlarımızı ona göre sergiliyoruz. Davranışlarımızda düşüncelerimizin yanı sıra duygularımızın da büyük katkısı var. Duygularımıza yenik düştüğümüz zamanlarda istemediğimiz davranışlar sergileyebiliyoruz. Bizi böylesi bir davranışa sürükleyenin düşünce mi duygu mu olduğuna karar vermek biraz güç gibi görünüyor. Çünkü ikisi de birbirini doğuruyor, birbirini destekliyor. Düşüncenin duyguyu oluşturduğunu, duygunun da düşünceyi oluşturduğunu bizzat kendimiz yaşayarak görmekteyiz. Duygu ve düşünce ikisi de insan hayatını etkilediğine göre pozitif düşünceler güzel duygular yaşamamıza vesile olacağı gibi güzel duyguları hissetmemiz daha pozitif düşüncelerin oluşmasına katkı sağlayacaktır. Duygu ve düşüncelerimiz bizim davranışlarımıza etki ederek nasıl bir kişi olduğumuzu yansıtacaktır.