Çocukluktan beri sevilmeye ve sevmeye muhtacızdır. Sevilmeye, sevmekten daha çok ihtiyacımız vardır. Biz başkasını sevmesek bile bizim sevilmemiz bizi mutlu kılacaktır. Sevgiyi vermekte biraz bencil davranırız ama sevilme isteğimiz tam tersine çok fazladır. Her insan beğenilmek, övgü almak, el üstünde tutulmak ister ki; buda insanların sevilme istekleri doğrulusunda olan bir şeydir. Bu nedenle insanlar kendilerinin başkaları tarafından sevilmeleri için bir takım çabalar içerisine girerler. Bu çabaların bazıları etik açısından uygun olmayan davranışlar olabildiği gibi kişinin karakterine göre değişiklik gösterir. İnsanların önem verdiği diğer konu ise sevmektir. İnsanlar içlerinde beslemiş olduğu güzel duygularını paylaşmak isterler ve bunun sonucunda mutluluklarını perçinleşmiş olurlar. İnsanlar sevgilerini başka bir insana verebilecekleri gibi herhangi bir nesneye veya bitkiye, hayvana da verebilir. Beslemiş oldukları bu sevginin daha da artması ve bir bağımlılık halini alması haline aşk deniliyor olsa gerek. İnsan her şeye aşık olabileceği gibi kendisine de aşık olabilir. Kendisine aşık bazı insanlar olayı megalomanlıkla karıştırma seviyesine getiriyor olsalar da, insanın kendini sevmesi, kendisi ile barışık olması çok güzel bir şey. Hepimizin sevdiği ve hatta aşık olduğu bazı değerler vardır. Bu değerler hepimiz için farklı olduğu gibi bir o kadar da özeldir. Hayat koşuşturması içerisinde bazen sahip olduğumuz değerlerin varlığını unutuyor ve onları sevgimizden yoksun bırakıyoruz. Eğer sizinde unuttuğunuzu düşündüğünüz değerleriniz varsa, biran önce onların yanına gidin ve sevginizi onlarla paylaşın.